“Niet alleen maar samen” zingen Elly en Rikkert in een van hun kinderliedjes.
Terwijl Hans en ik ons aan het voorbereiden zijn op onze reis naar Togo  van a.s. dinsdag klinkt dit liedje telkens in mijn hoofd.
“Niet alleen, maar samen!”
Het is in ons geval zo waar. Dit Bijbelvertaalwerk zouden we nooit alleen kunnen doen. We zijn omringd door zoveel lieve mensen. Onze gemeente in Hilversum bidt voor ons en leeft praktisch mee. Ons thuisfrontcomite vergadert regelmatig en houdt goed de vinger aan de pols. We maken deel uit van de Nederlandse afdeling van Wycliffe die ons een kader biedt om binnen te werken. Vrienden rijden ons morgen naar Brussel. Als we na de vlucht moe aankomen in Lome, staan daar onze Togolese vrienden ons op te wachten en mogen we twee nachten bij hen logeren. Van een ander echtpaar mogen we een auto lenen waarmee we dan donderdag  de lange rit naar het noorden maken. En aangekomen in Kara op het SIL centrum zijn daar onze Togolese SIL collega’s. Er wacht ons altijd een warm onthaal. Ook van het Togolese echtpaar met hun vier kinderen die de boekhandel runnen.
Als Hans dan maandag om de tafel gaat zitten om te beginnen met het nakijken van Jesaja zijn daar de vertalers.  Zij werken al jarenlang trouw elke dag aan het Oude Testament in het Kabiye. En ook zij zijn omringd door anderen die meewerken, mee helpen en meebidden.
“Niet alleen, maar samen!”

Dankbaar zijn we voor jullie, voor u. Dankbaar ook naar God die elke keer weer genade geeft.

Dankbaar zijn we natuurlijk ook voor het feit dat Diet mee kan dit keer. Na het ongeluk van januari 2018 leek het een poos of dit onmogelijk zou gaan worden. Het blijft wel spannend, want helemaal hersteld is Diet nog niet. Maar we zijn wel vol goede moed. Ze heeft geen vol programma en is vrij om net zoveel of net zo weinig te doen als ze aankan.
We hopen jullie vanuit Togo weer op de hoogte te houden.